Czy wiesz, że według Światowej Organizacji Zdrowia, depresja jest czwartą z najpoważniejszych chorób na świecie? Tak. Dosięgnąć może niemalże każdego i w każdym wieku.
Dane statystyczne mówią, że dotyka aż 10 procent populacji. To najczęściej spotykane zaburzenie psychiczne, które paraliżuje nasze życie. Ma duży wpływ na nasze życie prywatne, jak również zawodowe.
Przez depresję nie jesteśmy zdolni ani do pracy, ani nie potrafimy budować poprawnych relacji. Mówią, że depresja jest, jak grypa i może przydarzyć się każdemu z naszych bliskich. Osoby z depresją wymagają specjalistycznej opieki.
Jak sobie z nią radzić? Jakie są jej objawy oraz na co zwrócić należy uwagę, aby jak najwcześniej zareagować i eliminować jej skutki? O tym mało wdzięcznym temacie dzisiaj.
Co to jest depresja?
Depresje możemy definiować wielorako. W najprostszym tłumaczeniu, depresja to stan naszych emocji i naszego nastroju. Depresja ma swoje odzwierciedlenie w samopoczuciu człowieka na co dzień. Przeważnie człowiek mający depresje bywa ciągle smutny, przygnębiony, bez chęci do życia.
Istnieje niewielka różnica pomiędzy zwykłym smutkiem i przygnębieniem, a depresją, dlatego tak trudno ją od razu wykryć. Depresja to nie tylko smutek i przygnębienie, ale też utrata zainteresowań i radości życia. Człowiek funkcjonuje w zwolnionym rytmie, ma zaburzenia koncentracji i obniżoną samoocenę. Wszystko wydaje mu się szaro-bure. Nic nie ma sensu, smaku, ani wyrazu…
Najczęstsze objawy depresji
Światowa Organizacja Zdrowia WHO opublikowała całą listę objawów, które mają bezpośredni związek z depresją. W tej publikacji zaznaczono jednak, że o depresji możemy powiedzieć wówczas, gdy u danego badanego człowieka wystąpią przynajmniej 4 objawy z tej listy. Objawy te podzielono na podstawowe i dodatkowe. Do podstawowych zalicza się i uznaje trzy pierwsze z listy, a do dodatkowych pozostałą resztę.
10 objawów depresji wg WHO:
1. obniżony nastrój, czyli depresja, jako objaw
2. brak radości (anhedonia)
3. brak energii (anergia)
4. negatywna własna ocena
5. poczucie winy
6. myśli i zachowania samobójcze
7. niesprawność intelektualna
8. zaburzenie aktywności
9. zaburzenia snu
10. zaburzenia apetytu i masy ciała
Rodzaje depresji
Istnieje wiele rodzajów depresji. W przypadku każdej z nich, stosuje się inne metody leczenia. Za każdy rodzaj depresji odpowiada bardzo silne przeżycie, czy emocje temu towarzyszące. Może ona przybrać również różne formy. Od tych najłagodniejszych, po bardzo ciężkie psychiczne stany, w których wymagana jest nieustanna pomoc specjalisty.
Dystymia
Typowe dla tego rodzaju depresji jest nieustannie obniżony nastrój oraz tak zwane czarnowidztwo. W tego rodzaju depresji człowiek widzi wszystko w czarnych barwach, jest pesymistycznie do wszystkiego nastawiony. Osoby te mają bardzo niską samoocenę i nie potrafią samodzielnie podejmować decyzji. Przebiega łagodniej niż inne rodzaje depresji. Dystymię leczy się za pomocą leków przeciwdepresyjnych oraz psychoterapii.
Depresja sezonowa
Z jej rozróżnieniem nie będziesz miał/- a problemu. Zwykle pojawia się w okresie jesienno – zimowym. Niesprzyjająca aura za oknem, jest powodem nie tylko codziennego rozdrażnienia, ale i niezadowolenia. Wyraźnie odczuwalny jest wtedy przez ludzi brak słońca. Ludzie stają się apatyczni, senni, dużo jedzą, mało się ruszają i ciągle narzekają na brak energii. Ten rodzaj depresji występuje najczęściej u osób pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. W jej leczeniu często stosuje się fototerapię.
Depresja poporodowa
Na pewno spotkałaś/-eś się z tym rodzajem depresji. Dotyczy ona kobiet w ciąży, którym poród przyniósł przykre doświadczenia i traumatyczne przeżycia. Nie każdy poród należy do najłatwiejszych. Zbadano, że około 3/4 kobiet po porodzie doświadcza krótkotrwałej, wzmożonej drażliwości, płaczliwości oraz niepokoju, które po niespełna dziesięciu dniach stopniowo ustępują. Taki rodzaj depresji wymaga konsultacji z psychiatrą i wsparcia bliskich. Depresja poporodowa spowodowana jest często spadkiem hormonów płciowych po porodzie, a to z kolei prowadzi do pewnej destabilizacji w organizmie.
Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
Miałam do czynienia z osobą, u której występował ten rodzaj depresji. Jest to naprzemienne występowanie depresji oraz manii. Połączenie tych dwóch stanów może nieść ze sobą przykre skutki, nawet samobójstwo. Tak było też w tym przypadku. Człowiek będący w tym stanie, czuje się bardzo nieszczęśliwy. Swoje uczucia potrafi nawet zagłuszać filantropią i podejmuje działania absurdalne, które mają nieść pomoc innym ludziom.
Choremu wydaje się, że może wszystko, nie widzi żadnych przeszkód, bywa niebezpieczny. W leczeniu takich zaburzeń stosuje się bardzo silne leki przeciwpsychotyczne, które trzeba stale przyjmować. Ponieważ po ustąpieniu objawów może dojść do nawrotu. Jest to bardzo trudny rodzaj depresji dla osób, które mają bliski kontakt z osobą w manii. Bezwzględnie potrzebna jest tutaj pomoc najwyższej klasy specjalistów, gdyż nieumiejętna pomoc takiej osobie, czasem może bardzo zaszkodzić i skończyć się to może tragedią. Choroba ta nazywa jest chorobą dwubiegunową.
Podsumowanie
Chciałabym abyś zapamiętał/- ała, że depresja to choroba uleczalna i może dotknąć każdego z nas. Mimo tego, że występuje bardzo często, wciąż jest stygmatyzowana, a osoby na nią cierpiące wstydzą się szukać pomocy i ukrywają swój stan przed innymi. Jeśli zauważysz osobę, u której widzisz wyraźny problem z emocjami – nie stój obojętnie i zwróć uwagę co do tej osoby mówisz.
Czasem słowa wypowiedziane w złości, mogą być brzemienne w skutkach, a proces leczenia bardzo długotrwały i skomplikowany. Osoby te najczęściej potrzebują wsparcia i dobrego słowa. Bądź zatem dla nich wsparciem i nie krytykuj. Bądź tą osobą, która wskaże jej właściwy kierunek i nie przejdzie obojętnie wobec czyjegoś smutku i nieszczęścia.
Kim jestem?
Bloggerką, pasjonatką zdrowego stylu życia. Poliglotką. Kocham konie i podróże.
Założyłam bloga, aby dzielić się swoją pasją. Moje 7-letnie doświadczenie w zakresie medycyny naturalnej pomaga mi rozwijać projekt Adelia.
Kocham konie i jestem ich Trenerem, to moja druga pasja – w sumie odkąd pamiętam, zwierzęta były obecne w moim życiu.
